Sinds 1 augustus 2011 ben ik als pastoor in de pastorale eenheid van Bergeijk gaan werken.
Vanaf 1 oktober 2014 zijn alle parochies samengevoegd tot één parochie en wel: R.K. Parochie Heilige Bernardus van Clairvaux.
Aan diegene die me nog niet kennen wil ik me graag voorstellen.
Ik, Luc Buyens, werd geboren op 25 januari 1962, te België, in een randgemeente van de stad Antwerpen. In ons gezin volgden, na mij, nog 3 broers die nu allen gehuwd en huisvader zijn. Mijn vader was in mijn jonge jaren vrachtwagenchauffeur. Later nam hij het bedrijf van zijn baas over. Samen met mijn moeder was hij daardoor lange tijd zaakvoerder van de Boerenbond te Hamont.
Na de lagere school heb ik gekozen voor een technische opleiding, omdat ik graag met mijn handen werkte. Met mijn 18-19 jaar ging ik als elektromonteur op een autobussenfabriek werken waar ik al jaren vakantiewerk deed. Na daar drie jaar als arbeider gefunctioneerd te hebben, koos ik ervoor om samen met mijn vriendin een horecazaak op te starten. Het etenszaakje floreerde zo goed dat ik weldra mijn baan als fabrieksarbeider opgaf en fulltime in de horeca werkzaam was.
De schok was groot toen na enkele jaren mijn vriendin mij verliet en ik met een zaak stond die ik voor mij alleen niet gewild had. Door de mensen om me heen werd ik aangespoord om door te zetten, wat ik nog enkel jaren deed, maar mijn leven was leeg. Ik begon mij toen vragen over het leven te stellen. Ik realiseerde me dat ik helemaal naar de materie gericht was gaan leven. Een bewogen tijd van zoeken en ommekeer diende zich aan.
Na veel zoeken en lezen, werd ik gegrepen door het boekje ‘de Navolging van Christus’ van Thomas a Kempis, dat een onderscheid maakt tussen het leven naar de geest en het leven naar de natuur, maakt ik opnieuw kennis met Jezus Christus. Daarop ben ik de vier evangeliën gaan lezen en herlezen en zag dat Jezus wel antwoord geeft op datgene wat ons mensen eigenlijk ten diepste zou moeten bezighouden. Jezus spreekt van een relatie waaruit Hij leeft; een relatie met God. Hij spreekt van een God die oneindig van ons houdt en zoveel voor ons bereid heeft. Een God die ons vraagt te vergeven en te beminnen. Een God die zichzelf geheel geeft.
Hem heb ik hernieuwd mijn vertrouwen durven schenken. Mijn verbazing was groot toen Jezus, nadat Ik hem had aangenomen als mijn Heer en Meester, mij ook zijn moeder als Moeder gaf. De heilige plaatsen aan haar toegewijd kregen mijn interesse. Ik bezocht vele kloosters en heiligdommen en ontdekte veel moois.
Ik was 25-26 jaar en toe aan rust en stilte en verkocht mijn etenszaakje. Op weg naar een bedevaartplaats, in het voormalige Joegoslavië, heb ik ervaren dat er zoiets als roeping bestaat en dit heel reëel kan zijn. Ik had me netjes bekeerd, zoals dat heet, maar geen haar op mijn hoofd had ooit aan het priesterschap gedacht. Ik ging dagelijks naar de Kerk maar er was niets in mij dat er ook maar ooit over gedacht had om zelf het Woord te verkondigen en de Sacramenten te bedienen…
Ik weet dat voor alles een prijs staat. Ik heb me afgevraagd of ik datgene wat het priesterschap vraagt en met zich meebrengt allemaal wel zou willen en kunnen opbrengen. De ervaring leert dat God voorziet als hij roept tot een bepaalde levensstaat…
Nadat ik enige jaren bij de paters Jezuïeten heb ik mijn studie voortgezet op het seminarie te ’s Hertogenbosch. Mijn priesterwijding volgde in 1998.
Van twee kleinere parochies, Lith en Maren Kessel, langs de Maas bij Oss ben ik overgegaan naar één grotere parochie te Reusel.
Door mijn recente benoeming voor Bergeijk start er weer een nieuwe periode in mijn leven. Er wordt in onze dagen veel van ons mensen en priesters gevraagd, maar ik ervaar dat God zijn beloften nakomt en ons bijstaat op onze levensweg.
Mensen hebben me steeds geboeid en ben dan ook dankbaar als me de gelegenheid geboden wordt om velen van jullie beter te leren kennen. Allen zijn we uniek en dragen iets moois van onze schepper in ons. Ik wens allen een goede tijd.
